مقلد (تقلید کننده)مقلِّد به شخص تقلید کننده از مجتهد در احکام شرعی اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمقلِّد (به کسر)، در اصطلاح اصول فقه کسی است که در عمل به فروعات دین ، به رای و فتوای مجتهد در فقه ، استناد می‌نماید. چنین شخصی نه خود مجتهد است تا قدرت استنباط احکام شرعی را داشته باشد و نه قریب به اجتهاد است که بتواند احتیاط نماید. وی طبق ارتکاز عقلایی خود که جاهل باید به عالم رجوع نماید، در عمل به فروعات دینی، به مجتهدی که نسبت به فروعات دینی عالم است، رجوع نموده و فتوای او را بدون درخواست دلیل از او قبول می‌کند و نسبت به احکامی که مرجع تقلید او استنباط نموده مسئول نیست. ۲ - نظر اصولیون و اخباریوناصولیها معتقدند مکلفین غیر از معصوم علیه‌السّلام، یا مجتهد هستند و یا مقلِّد، ولی اخباری‌ها معتقدند همه مکلفین، مقلّد ائمه معصومین علیهم‌السّلام بوده و به طور کلی مجتهد وجود ندارد. [۳]
بحرالعلوم، محمد، الاجتهاد اصوله و احکامه، ص۱۷۷.
[۴]
سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۴، ص۳۴۵.
[۵]
صاحب معالم، حسن بن زین الدین، معالم الدین و ملاذ المجتهدین، ج۲، ص۲۴۲.
[۶]
اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، زوائد الاصول، ص۴۴۴.
[۷]
ابو زهره، محمد، اصول الفقه، ص۳۷۴.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «مقلِّد». |